Het begon allemaal met een paar biertjes op een verjaardag
Het begon allemaal met een paar biertjes op een verjaardag. Met vrienden besloten we een marathon te gaan rennen. Dit moest wel een speciale worden en zo werd New York gekozen. Een paar verjaardagen en biertjes later werd besloten dat dit toch echt een keer moest gebeuren en in 2017, bleef er nog één andere bikkel over en werd dan eindelijk een marathon reis naar New York geboekt.
Nooit gedacht dat ik ooit een marathon zou kunnen lopen, lukte het mij om in New York te genieten en de marathon uit te lopen. Het was ook in New York waar we erachter kwamen dat er zes grote marathons zijn en als je deze allemaal loopt krijg je een grote medaille en ben je een Six Star finisher. Met de adrenaline van de marathon nog in het lijf werd het volgende doel gesteld: het voltooien van de zes World Marathon Majors en het behalen van de Six Star medaille.
Vele trainingen volgenden en bijna ieder jaar marathon. Na New York liepen we Berlijn, Chicago, London en Boston en dit jaar dus Tokyo als afsluiter.
De spanning voor deze marathon was groter dan voor de anderen, de druk was hoog, deze marathon moest voltooid worden. Meer dan anders stond ik ook gespannen aan de start. De indrukken de Tokyo de afgelopen dagen op me had gemaakt moest ik aan de kant zetten, vandaag was er maar één doel: 42 km hardlopen. Zeven minuten later dan Eliud Kipchoge en Sifan Hassan liep ik over de start. Het leuke aan de Tokyo marathon is dat er verschillende lussen zijn, waardoor je aan de andere kant van de weg weer terug loopt. Hierdoor kwam ik Kipchoge en Hassan nog een keer tegen op het parcours. Een nadeel van de Tokyo marathon is dat er veel lussen zijn, waardoor je aan de andere kant van de weg terug loopt. Je ziet steeds de mensen lopen die al veel verder zijn dan dat jij bent. Voor de supporters is het wel handig die lussen, via de metro stations zijn ze zo aan de andere kant van de weg om je aan te moedigen. Die aanmoediging kun je soms goed gebruiken. Halverwege de marathon zakte mijn snelheid wat in. Als ik sneller wilde steeg mijn hartslag. Aangezien mijn doel, net als dat van Hassan, was om de marathon uit te lopen en geen super snelle tijd meer te zetten, besloot ik om op een rustig tempo verder te rennen. Hierdoor heb ik voor het eerst een marathon zonder te lopen uit kunnen rennen.
De laatste paar kilometers waren zwaar en er kwam nog een lus waar geen einde aan leek te komen. Net geen drie uur later dan Sifan Hassan kwam ik ook over de finish. Maar waar dit voor Hassan haar derde World Marathon Major was, voltooide ik hierbij mijn zesde en mocht ik de Six Star medaille ophalen!
Er waren er velen met mij die dachten dat ik nooit een marathon zou kunnen lopen, laat staan zes, maar ik heb het toch mooi maar even gedaan!
Jeroen
